گرفتار عشق شدن ، همان عاشق شدن است ؟! چرا می گویند انسان بدون عشق مثل جنگل بی درخت است ؟

چون ماهیت جنگل به درختانش است ، آیا بدون این درختان باز هم کسی جنگل صدایش میکند؟

انسان هم همینطور است . وقتی عشق را ، ماهیتش را ، از او بگیری ، معنی اش را از دست میدهد.

ولی تو ای آسمانی ! عشقت را ارزان نفروش ! معشوق آسمانی ات را با هیچ معشوقی عوض نکن !

همین بس که برای دیدنش باید سرت را بالا بگیری ، پس سرت را بالا بگیر ....

معشوقت از همه بالاتر است ، از همه دست نیافتنی تر ، از همه مهربانتر ! و نیاز به اثباتش نداری !

☼ سرمشق های آب بابا یادمان رفت ☼

☼ رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت ☼

☼ شعر خدای مهربان را حفظ کردیم ☼

☼ اما خدای مهربان را یادمان رفت ☼

آسمانی بودن و عاشق خدا بودن چقدر قشنگ است . دنیا ، زندگی ، عشقت و حتی نوشته هایت را زیبا میکند!

چقدر زیباست که فقط برای خدا بنویسی و تنهایی خود را فقط با او قسمت کنی ...

هر چه بخواهی به تو می بخشد بی ریا با مهربانی ! کاری که هیچ معشوقی از عهده آن برنمی آید!